غلامرضا سلامی، مشاور وزیر مسکن و کارشناس مسائل اقتصادی کسب نتیجه مثبت از جذب منابع خارجی در قالب فاینانس را در گرو به ثمر نشستن طرح های اقتصادی دانست که تحت پوشش فاینانس خواهند بود. عموما کشورهای اعطا کننده فاینانس پیش شرط هایی چون خرید کالا از کشور مبدا فاینانس دارند که البته در بسیاری از موارد به نفع ماست.

 سلامی خاطر نشان کرد: اهمیت این موضوع به اندازه ای است که در صورت عدم توجیه اقتصادی طرح های مدنظر امکان بدهکار شدن دولت وجود دارد. به نظر می رسد دولت عزم جدی دارد که در انتخاب طرح ها دقت به خرج بدهد.

وی گفت: مبحث سرمایه گذاری با جذب فاینانس متفاوت است. سرمایه گذار خارجی با ریسک خود در کشور مقصد سرمایه گذاری می کند. پروژه صنعتی یا  تجارتی که از این طریق شکل بگیرد مسلما برای کشور مفید تر است. سرمایه گذار خارجی منهای سرمایه با خود تکنولوژی های نو را وارد کشور می کند. این همان چیزی است که ما به آن نیاز داریم.

سلامی افزود: تولید محصول با کیفیت بازار صادراتی را نیز به دنبال خود می آورد. به هر حال باید پذیرفت که ما از دانش روز دنیا عقب هستیم و بدون بهره مندی از تکنولوژی روز دنیا ما بازاری برای کالاهای تولیدی خود در جهان نخواهیم داشت. سرمایه گذار خارجی کارش این است که بازار مساعد برای محصولات ایرانی فراهم کند. اگر بتوانیم با کمک سرمایه گذار خارجی در حوزه های توریسم، صنعت هواپیمایی و خدمات در اندازه های جهانی حضور پیدا کنیم می توان به تحقق اهداف توسعه ای در کشور امیدوار بود.

مشاور وزیر مسکن اذعان داشت: ما سالها پول نفت را در طرح های بدون توجیه اقتصادی هزینه کردیم. فرقی نمی کند چه منبع مالی در کشور وجود داشته باشد در صورت هزینه این منابع در طرح های اقتصادی غیر ضروری تنها چیزی که نصیب کشور می شود تعهد برای دولت در آینده خواهد بود. در صورتیکه ما طرح هایی در کشور داریم که انجام ان نه تنها ضرورت دارد بلکه به نفع اقتصاد کشور نیز هست و باید برای فرصت حال حاضر در زمینه فاینانس ها  مورد توجه ویژه قرار بگیرد.

سلامی در ادامه بعنوان نمونه تجهیز ناوگان هواپیمایی از طریق فاینانس را بعنوان یکی از دستاوردهای مهم آتی بهره مندی فاینانس برشمرد و گفت: ما بازار حمل و نقل هوایی خود را در خلا ناوگان هوایی به ترکیش ایر و امارات قطر واگذار کرده ایم. حال آنکه اگر بخشی از فاینانس صرف واردات تجهیزات و ناوگان حمل و نقل به روز شود بخشی از بازار از دست رفته این حوزه بر می گردد.

این کارشناس اقتصادی هزینه کردن منابع خارجی را در طرح های نیمه تمام قبلی که توجیه اقتصادی نداشتند را مضر دانست و گفت: متاسفانه طرح های بیهوده زیادی از دولت های قبلی باقی مانده که ادامه آنها نه تنها مفید نیست بلکه برای اقتصاد مضر است.

 سلامی با اشاره به مساله لابی گری در ایران گفت: متاسفانه افرادی در تصمیم گیریهای ما ذی نفوذ بودند که توانسته اند وزارت خانه ها را برای تصویب طرح های غیر اقتصادی متقاعد کنند و یا شاهد اصرار بی مورد نمایندگان مجلس برای اجرای طرح های غیر اقتصادی و زیان ده در حوزه انتخابی خود بوده ایم. نمونه آن خطوط راه آهن زیان ده در برخی استان هاست در حالیکه می توانستیم هزینه این خطوط را برای دو خطه کردن راههای ریلی استراتژیک صرف کنیم. ضروری است سیاستگذاری ها در بخش تخصیص منابع بر اساس سود و زیان و منافع ملی کشور باشد.

 سلامی تشکیل هسته تصمیم گیری بر اساس منافع ملی ضروری دانست و گفت: قرار بر این بود که وظیفه تشخیص منافع ملی در روند مصرف منابع خارجی بر عهده سازمان برنامه و بودجه باشد. اما متاسفانه سالهاست که این سازمان از این موضوع دور مانده است. تشکیل اتاق فکر ملی  در این رابطه ضروری است. در واقع باید برای اقتصاد کلان یک رهبری واحد و منسجم داشته باشیم که فارغ از لابی گری و بدون تخطی از قانون برای اقتصاد برنامه ریزی کند.

به گفته این کارشناس اقتصادی سیاست گذاری غلط در حوزه اقتصاد کلان در طول برنامه های پنجم و ششم  تنها منجر به دستیابی به  کمتر از سی درصد از اهداف  شده است. جذب سرمایه گذاری و دریافت فاینانس در صورت برنامه ریزی درست می تواند بسیار سرنوشت ساز باشد به شرطی که این منابع در جایی سرمایه گذاری شود که بازگشت سرمایه آن تضمین شده باشد.
 وی تاکید کرد: جذب فاینانس ها و منابع خارجی علاوه بر امتیازاتی که به همراه دارد بیانگر ثبات ایران در سطح بین المللی است و با توجه به ارقام آن خبر از اعتماد نسبی فضای بین المللی به اقتصاد می دهد. امیدواریم منابع یاد شده در جاهایی هزینه شود که در نهایت اقتصاد ملی را بهبود ببخشد.